به گزارش مشرق، اقتصاد رژیم صهیونیستی در پی جنگ غزه، وارد مرحله‌ای از فرسایش ساختاری شده که بسیاری از کارشناسان آن را «نقطه بی‌بازگشت» توصیف می‌کنند. «شیر هیفر» اقتصاددان و مدیر «ائتلاف عدالت میان اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها» در گفت‌وگویی مفصل با «آموس بریسون» نویسنده تارنمای اینترنتی صهیونیستی «۹۷۲+»، با تشریح مشکلات مختلف اقتصاد رژیم صهیونیستی، تصویری روشن از اقتصادی ارائه می‌دهد که به‌ظاهر فعال است اما در واقع با سرعتی فزاینده به سمت فروپاشی حرکت می‌کند؛ اقتصادی که او آن را «زامبی»، متحرک اما بی‌جان، بدون آگاهی از بحران درونی و پایان محتوم خود می‌نامد.

به گفته او، جنگ علیه غزه نه‌تنها هزینه‌های نظامی بی‌سابقه‌ای بر رژیم صهیونیستی تحمیل کرده بلکه ساختارهای اجتماعی و اقتصادی آن را نیز از درون تهی کرده است. آوارگی ده‌ها هزار خانواده از مناطق مرزی، تخریب زیرساخت‌ها و کاهش شدید بهره‌وری، تنها بخشی از پیامدهای مستقیم این جنگ است.

بسیج حدود ۳۰۰ هزار نیروی ذخیره اسرائیلی برای ماه‌های طولانی، نیروی کار اسرائیل را فلج کرده و بخش‌های کلیدی اقتصاد را با کمبود شدید نیروی انسانی مواجه ساخته است. سرمایه‌گذاری‌های آموزشی و مهارتی روی این نیروها نیز عملاً از بین رفته است.

در سطح اجتماعی، طبقه متوسط تحصیل‌کرده صهیونیستی که ستون اقتصاد اسرائیل محسوب می‌شوند، بطور فزاینده‌ای به مهاجرت روی آورده است. آنها آینده‌ای برای فرزندان با درگیری جنگ دائمی در جبهه‌های مختلف، نمی‌بینند و این روند به یکی از تهدیدهای راهبردی اقتصاد اسرائیل تبدیل شده است.

در حوزه مالی، نشانه‌های بحران به‌وضوح قابل مشاهده است. خروج ارز به خارج از سرزمین‌های اشغالی در سایه نگرانی از تورم، سقوط ارزش «شِکِل»، کاهش رتبه اعتباری و افزایش ریسک سرمایه‌گذاری، همگی بیانگر بی‌اعتمادی عمیق صهیونیست‌ها و سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی به آینده اقتصاد است. کابینه رژیم صهیونیستی نیز با انتقال بخش عمده بودجه داخلی به تأمین مالی جنگ و نهادهای نظامی، کیفیت خدمات عمومی و آموزش عالی را قربانی کرده و اسرائیل را به آستانه بدهی رسانده است.

در سطح بین‌المللی، رژیم صهیونیستی با انزوایی بی‌سابقه روبه‌روست. باصطلاح وجهه سابق این رژیم به‌دلیل نسل‌کشی در غزه و تشدید فاجعه انسانی به‌شدت آسیب دیده و موج تحریم‌ها، بایکوت‌ها و خروج سرمایه، اقتصاد را در معرض فشارهای فزاینده قرار داده است. این در حالی است که اقتصاد اسرائیل به‌شدت به اعتبار خارجی وابسته است و این وضعیت، دسترسی این رژیم به سرمایه خارجی را محدود کرده و هزینه‌های تأمین مالی را افزایش داده است.

در حالی که مقامات رسمی رژیم صهیونیستی بر ثبات اقتصادی و رشد نقدینگی تاکید می‌کنند، هیفر تأکید دارد تصویری که از رونق بازار سهام و ثبات شِکِل ارائه می‌شود، بسیار گمراه‌کننده است. افزایش حقوق نیروهای ذخیره و ناتوانی آنها در خرج کردن پول در غزه، موجب شده سرمایه‌هایشان بطور موقت وارد بازار بورس شود و این امر یک حباب مصنوعی ایجاد کرده است.

از طرفی کابینه اسرائیل بودجه‌ای تصویب کرده که بازتاب‌دهنده واقعیت هزینه‌ها نیست و این امر باعث شده بدهی‌ها از کنترل خارج شود. در همین حال، بخش فناوری که یکی از موتورهای اصلی اقتصاد رژیم صهیونیستی است، نیز با کاهش شدید نوآوری و خروج سرمایه مواجه شده است. کارکنان این بخش سهام خود را می‌فروشند و سرمایه‌ها را به خارج منتقل می‌کنند؛ روندی که نشان‌دهنده بی‌اعتمادی عمیق به آینده اقتصاد است.

وی در پایان این گفت‌وگو تاکید کرد: اقتصاد اسرائیل در حال حرکت بر لبه پرتگاه است؛ اقتصادی که با اتکا به هزینه‌های عظیم نظامی و وام‌های خارجی زنده نگه داشته شده، اما فاقد هرگونه برنامه پایدار برای آینده است.

جنگ غزه نه‌تنها هزینه‌های مالی سنگینی تحمیل کرده، بلکه بنیان‌های اجتماعی، سرمایه انسانی و اعتبار بین‌المللی اسرائیل را نیز به‌شدت فرسوده کرده است. این مجموعه عوامل، تصویری از اقتصادی ارائه می‌دهد که در ظاهر فعال است اما در واقع به‌سوی فروپاشی ساختاری پیش می‌رود.